Sparteldier K Logo

London Marathon 2022

IMG_8006
Toen het idee ontstond in 2019 om de marathon van London te lopen was het een totaal andere tijd. We hadden berekend dat hij exact op mijn 42ste verjaardag zou worden gehouden, dat moest toch een teken zijn. Echter is die editie helemaal niet door gegaan door Corona. Maar het zaadje was gepland en een loting werd gewonnen. Dan maar in oktober 2022 ipv april 2020.

Niet wetende dat in die periode heel ons leven op zijn kop kwam te staan. Ik startte een actie voor kwf om hun strijd aan die van mij te koppelen. Jullie steunen massaal deze actie met een grote hoeveelheid donaties. Nogmaals heel erg bedankt hiervoor, zonder jullie niet zo’n mooi eindbedrag van € 1.760 voor KWF.

Maar dan sta je dan aan de start van je eerste marathon nog maar drie weken naar het overlijden van Sietske. Die fysieke en mentale pijn is nog lang mijn systeem niet uit en toch wilde ik nog meer fysieke pijn ervaren in London, idiotski!

Was vroeg opstaan op de dag van de marathon. 6:00 uur ontbijt en met metro en trein maar het startgebied. De trein zat volgepakt met lopers dus de sfeer zat er gelijk goed in. Vanaf de trein was nog een minuut of twintig wandelen naar startvak yellow. Omdat we op tijd vertrokken waren was het nog wel een tijdje wachten in het startvak. Nadat ik de kledingtas had ingeleverd was de laatste voorbereiding voorbij. Het ging nu dan toch echt beginnen!

Rustig aan starten, rustig aan starten was het enige wat ik moest herhalen in mijn hoofd. Het is een heel eind, dus niet als een malle vertrekken. Wat gelijk opviel dat het lekker rustig bij de start was. Genoeg ruimte geen gedrang geen frustratie. Vanaf moment 1 stonden de Britten aan de kant van de weg al te juichen alsof de finish bijna in zicht was. Dit wordt echt genieten als die 26 mile lang zo blijft. Het eerste deel was nog best heuvelachtig veel op en neer dat was even schrikken, want dat was niet verteld in de briefing. Nu was het tijd om je ritme te vinden. Aantal lopers om me heen, maar niet echt iemand die mijn tempo liep. We moeten het alleen doen vandaag. De eerste helft ging haast vanzelf, genieten was het in de diverse wijken van London.

Het halverwege punt beloofde het hoogte punt te zijn. En het maakte het waar. Opdraaiend de Tower Bridge op was ongelooflijk. Wat een beeld, zoveel mensen, zes rijen dik. Wat een geluid. De Apple watch waarschuwt voor te hoge geluidsbelasting. Deze sfeer is niet te beschrijven. Grijns van oor tot oor. Kippenvel op benen en armen. Hoe krijgen zoveel mensen zoveel geluid geproduceerd. Ik zat er eigenlijk al doorheen maar dit helpt de de komende kilometers weer om door te gaan. London je bent fantastisch en dat laat je op deze brug zien. Voordeel tegen mijn bruggen angst, door de mensen massa was er niets van de Thames te zien, haha.

Daarna was er gezegd dat er een saai industrie stuk zou komen. De mindfuck was dat als je linksaf van de brug af zou gaan je richting finish ging, maar we rechtsaf moesten om de marathon afstand te behalen. Het saai stuk was lang niet zo saai. Toch nog heel veel Britten langs de kant.

De laatste acht kilometers braken aan. Ik kon eigenlijk niet meer. De temperatuur speelde ook parten, de zon was er door gekomen en het was behoorlijk warm. Die misstap bij een putdeksel zojuist waarbij mijn linkervoet tegen mijn rechterkuit sloeg hielp daar ook niet echt mee. Als dit maar niet het einde is dacht ik nog. Gelukkig kon ik me gedachte eraf zetten door het Brits publiek welke elke mile wel harder leek te gaan schreeuwen. De kilometers duurde iets langer dan gepland de pace steeg met een paar tiende. Maar het verval was nog te overzien. Regelmatig wat drinken uit mijn rugzakje hielp ook om voort te blijven gaan. De benen verzuurde steeds meer. Steeds meer lopers begonnen te wandelen. Steeds vaker het beeld van een loper op de grond met een medisch team eromheen. Het slagveld wat de marathon heet begon langzaam vorm te krijgen. Ik ga echt niet wandelen ook al zegt alles in mijn lichaam dat dat misschien wel even lekker zou zijn. Nee niet doen. Je benen doen geen pijn. De gedachte aan Sietske die avond dat ze van de vloer af moest komen om met de ambulance mee te kunnen herspeelde in mijn hoofd. Als zij de kracht had om met zoveel pijn in haar benen op te kunnen staan om op die brancard te gaan liggen, moet jij ook de kracht hebben om die laatste miles hard te lopen. Elke kilometer deze gedachte om maar niet te gaan wandelen. Nadat ik het supporterspunt van Marathon Internationals was gepasseerd met een enthousiaste sprint naar de zijkant van het parcours, want zij stonden rechts en wij liepen links, was het eigenlijk helemaal gedaan. Ik moest nog 2 kilometers en een beetje. Proberen te blijven lachen en zwaaien naar de camera’s je bent er bijna. Toen kwam de laatste bocht in beeld. Eindelijk nog 1 rechtstuk. Wat daar is de finish al! Geen drie verschillende misleidende bogen zoals bij de damloop. Nee 1 duidelijke poort die het einde van deze race markeerde. Wat geweldig. Ik ben er! Daar is ie de finish! Blij en moe kwam ik over de finish wat een rit was dit, niet gewandeld, niet gestopt, in 1 keer uitgelopen!!! London je was geweldig, zwaar maar geweldig. I love this city!

Het einde van een training en het start punt van iets waar ik nog niet aan toe ben. Dat symboliseert deze dag en deze race. Therapeutisch kan ik het iedereen aanbevelen een marathon te lopen in het buitenland in het begin van een rouwproces. Even weg van alle herinneringen, hoewel er in London ook veel mooie herinneringen zijn. Geen plannen meer die we samen gemaakt hebben. Geen complimenten meer voor deze prestatie en mooie medaille. Hoewel veel mensen me steunen deze periode en aangaven dat ze trots op me zijn, en ik dat enorm waardeer, is het toch anders dan jou trots en medeleven. Zo zal het nu moeten zijn, dit zal ik moeten gaan accepteren, maar nu nog niet, dat kan en wil ik niet…

Dam tot Dam 2022

IMG_7150
Na 2 jaar de Home Edition, mochten we eindelijk weer echt van Zaandam naar Amsterdam lopen. Jippie zou je denken, maar voor mij persoonlijk was het dit jaar even wat anders. Als de week ervoor je grote liefde overleden is aan borstkanker en je de emotioneelste week uit je leven hebt gehad is de voorbereiding niet echt best. De dag na de crematie, moet je dat wel doen, vaak spookte het door mijn hoofd, ja, nee, ja, nee, nee, nee, ja, ja, JA. Een dag met collega lopers doet me mogelijk goed, daarnaast is Londen het hogere doel en die voorbereiding moet, hoe moeilijk ook, doorgaan.

Door de eerder aangehaalde Home Edition was Sietske meer dan ooit verbonden aan de Damloop. Sietske was de drumband in ons eigen IJ-tunnel, de verzorgingsposten onderweg en de verzorger van de wedstrijdfoto’s achteraf. Normaal wist je dat als je een TV camera onderweg zag dat ze aan de andere kant voor de buis zat te kijken of ze jou of een collega zag voorbij komen. Na het stopzetten van je workout na de finish was het eerste wat je deed een berichtje sturen aan Sietske dat je gefinisht was, waarop gereageerd werd dat ze trots op me was dat ik het weer geflikt had. Dat allemaal niet in de editie van 2022.

Door een week van slechte nachtrust werd dtd22 wel een uitdaging, maar het zou vooraf al niet om de tijd gaan, omdat hij onderdeel was van het trainingsschema richting Londen. Niet te hard starten was het plan, niet te veel ergeren aan mensen die links wandelen en niet te veel slalommen in het begin om energie te besparen. Vooraf afgestemd met collega Claudia om samen te gaan lopen en dat pakte goed uit.

Qua drukte viel het veel mee in het begin, er was wel plotseling een fuik binnen de kilometer, die niemand zich kon herinneren van vorige edities. En er was een noop die plotseling bijna stil stond, zodat ik bijna onderuit ging en er was veel regen.

Gelukkig was er ook veel support langs de kant van de weg, traditiegetrouw collega Laura, familieleden van Claudia en collega Evert-Jan volgde elkaar op tegen het einde van de dtd. Respect dat jullie in de stromende regen naar hardlopende mensen komen kijken, super tof!

Voor we het wisten waren we bij de finish, tevreden met hoe het was gegaan, tevreden met de tijd. Voorlopig helaas nog geen finish foto’s gezien van de organisatie, maar het vingertje ging richting hemel, deze was voor jou moppie!

Halve marathon Rotterdam

IMG_0410De dag was minder chaotisch dan toen die dag van de halve van Londen, maar het wekkertje geen weer vroeg. Door de last-minute inschrijving moest er eerst nog een startnummer opgehaald worden en met 9.000 deelnemers weet je nooit hoe druk het kan zijn bij de start. Plan was niet met de smart naar Rotterdam centrum te gaan, maar het laatste stukje met de trein te doen. Dus na een autorit, een treinrit en een stukje wandelen bij de start aangekomen. Gelukkig nog niet druk, was ook pas 8 uur en de start was om 9 uur, dus binnen 15 minuten de klus geklaard, startnummer binnen, opgespeld en shirt gewisseld. Nu wachten tot de start.

Door de late inschrijving, starten in startvak D. Het laatste startvak, helemaal achteraan. Niet echt de route verkent, we gaan wel zien waar we langs gaan. Was immers een vervanging voor de lange duurloop die om de marathontraining op het programma staat. Leuk Rotterdam maar Londen blijft het grotere doel!

Bij de start werd er omgeroepen dat er iemand op blote voeten liep, “ook barefoot running” in Rotterdam vandaag! Jij wel broeder, dacht ik, ik had mijn Nikies maar aangetrokken, want dat worden ook de marathon schoenen.

Zoals elke wedstrijd is het begin erg hectisch met veel duw en ellebogen werk en op zoek naar een lekker pace en vooral ruimte. Nou die ruimte en die pace wilde maar niet komen. Veel smalle fietspaden op het eerste deel van de route en af en toe een fuik, waarvan je dacht, die hadden we bij de start moeten hebben. Dus regelmatig over het gras, aan de verkeerde kant van de afzetting en dat soort gekkigheid. Nee een evenaring van de tijd uit april in Londen ging er vandaag niet in zitten en die was nog wel op vibrams!

Het was een vochtige en warme dag, maar gelukkig nog wel droog, wel af en toe wat druppels maar dat mocht geen naam hebben, de rest van de dag was het wel wat natter dan deze ochtend in Rotterdam. Dus veel drinken. Eerste drank post toch maar even overgeslagen om wat ruimte te creëren, wat redelijk werkte want het werd al wat rustiger op het parcours.

Richting de Van Brieneoordbrug begon het sweet toch een beetje toe te nemen, we gaan toch niet die brug op en over? Geen parcoursverkenning weet je nog… Maar gelukkig niet, liepen we er alleen onder door, waar een koor voor de sfeer en kippenvel zorgde.

De km’s vlogen voorbij, de gps was natuurlijk weer te positief en liep alweer bijna een km voor. Maar het vooruitzicht op de Coolsingel te finishen was er 1 die ervoor zorgde dat de voetjes vooruit bleven gaan. Toen we Blaak naderde kwamen de herinneringen van de stad waar ik 3 jaar in doorgebracht had tijdens mijn Hogeschool periode toch wel weer terug, zouden er nog bekende uit die tijd langs de kant staan? Even wat gezichten screenen, nee geen bekende. Toch nog een stukje parcours met herkenning, met inderdaad een finish met wat extra’s op de Coolsingel.

Toch maar weer trots onder de zoveelste finishboog te lopen. Handjes in de lucht en smile naar de camera’s en even extra aandacht voor de tekst om mijn shirt, want deze was natuurlijk ook voor het kwf!

De medewerkers van #rentegenkanker, veel deelnemers met het shirt trouwens, vingen me op na de finish. Ik zie geen naam op je startnummer, dus uitgelegd dat ik hier voor een trainingsrondje was voor de marathon van Londen in oktober en dat ik zelf een actiepagina heb op gezet. Het enthousiasme van de medewerkers was echt heel erg leuk, wat een toppers!!! Nog snel een fotootje in het kader “I DID IT”, als ik de foto vind repost ik hem nog wel!

Rottedam het was weer leuk, dankje!

Eerste keer in het #rentegenkanker shirt

IMG_2406
Borst voorruit dit eerste rondje met dit shirt aan. Voelde alsof alle donateurs met me mee liepen. Easy sundayrun dus 🤗.

De actie voor #kwf loopt al richting de € 1.000 dat maakt me zo blij! Zoveel steun en zoveel donateurs al!

Streefbedrag KWF actie gehaald

_DSC5999_extra
Yes! We hebben het streefbedrag gehaald. Dankzij een mooie donatie van mijn werkgever Scholtens Groep.

Was is dit ongelooflijk snel gegaan en wat mooi dat jullie allemaal KWF zo steunen. Ik voel zoveel dankbaarheid!

Voelt goed dat je werkgever zo betrokken is met haar medewerkers en hun thuissituatie.

Ook werken bij zo’n betrokken werkgever, we hebben nog een aantal leuke vacatures openstaan, neem eens een kijkje op:

https://werkenbijscholtens.eu/

Meteen ook het streefbedrag verhoogd naar € 1.000. KWF heeft nooit genoeg middelen voor onderzoek. Dus alle beetjes helpen hopelijk.

Over de € 500 | Bistro de Holterberg

IMG_0388
Dankzij een mooie donatie van Bistro de Holterberg zijn we de € 500 gepasseerd. Daarmee is (op dit moment) Bistro de Holterberg gelijk de grootste sponsor van deze actie voor KWF geworden. Heel heel erg bedankt.

Mocht je nog een keer in de buurt van Holten zijn (of helemaal niet in de buurt) moet je daar zeker een keer gaan eten. De bistro is het toppunt van gastvrijheid en het eten is van een topniveau, echt genieten!

https://www.bistrodeholterberg.nl/

Ren Tegen Kanker

KWF_SocialMediaPosts_1200x628px1
Ik kom in actie om geld op te halen voor kankeronderzoek. Dat is heel hard nodig, want nog steeds krijgt 1 op de 3 mensen in Nederland de diagnose kanker. Helaas ook bij mijn alles en andere dierbare familieleden.

Ik loop op 2 oktober hopelijk mijn eerste marathon uit in Londen. #rentegenkanker

Sponsor mij via deze link en help KWF met de financiering van belangrijk onderzoek naar kanker, zodat we samen nog van een lang leven kunnen genieten.

Wie ons een beetje kent weet dat 666 een bijzonder getal voor ons is. Het is mogelijk een raar bedrag voor een streefbedrag van een inzamelactie voor KWF, maar het maakt de actie daardoor juist persoonlijk. 6 jaar, 6 maanden en 6 dagen zat er tussen onze eerste ontmoeting en onze trouwdag op fortwo 2019. Voor ons dus een bijzonder getal, maar niet alleen daarom het streef bedrag.

Sinds november 2019 staat ons leven op zijn kop. Is alles verandert en toch hetzelfde gebleven. Oud & Nieuw 2020 hebben we besloten het gevecht aan te gaan en nooit op te geven. Wij samen zijn de 666 voor de gemuteerde cellen, wij zijn de duivel voor deze ziekte. Wij zijn degene die uiteindelijk gaan winnen. Wij zijn degene die niet op gaan geven. Wij brengen de hel naar jou ziekte, en niet anders om. We geven nooit op! Daarom is kankeronderzoek zo belangrijk, daarom deze actiepagina, daarom 666 als streefbedrag.

Namens mij en KWF: dankjewel!
June 2023
January 2023
October 2022
September 2022
August 2022
June 2022
February 2022
September 2019
December 2018
November 2018
September 2018
June 2018
May 2018
April 2018

Wij maken gebruik van cookies
Om statistieken van deze website in Google Analytics bij te houden. Daarnaast is het dankzij cookies mogelijk informatie te delen via social media.