De hoop was op een nieuw Tool album, zeker na al het werk van Puscifer, maar we kregen een nieuw APC album. De 2 singles, The Doomed en Disillusioned, voorafgaand aan het album beloofde veel goeds...

The Doomed was toen hij uitkwam meteen een nummer wat me aangreep, weer het oude vertrouwde geluid van APC, ik was ze een beetje uit het oog verloren en omarmde dan ook het nummer alsof dit een los nummer was en dat er voorlopig niet meer zou komen. Harder en ruwer dan wat we van Puscifer gewend zijn de laatste paar releases. 1 van de persoonlijke favorieten van het album voor mij.

Na de twee singles werd Talk Talk nog voor de album release gereleased, dat nummer doet het niet voor mij en is 1 van de mindere nummers op het album.

Hoogtepunten, titeltrack en opener: Eat The Elephant, The Doomed, So Long and Thanks for All the Fish en Disillusioned. Disillusioned had qua thema niet misstaan op een Muse album.

Helaas was ik te laat voor de white vinyl version, maar ben erg blij met mijn 180 grams vinyl versie, waar het artwork lekker goed uitkomt, helaas geen lyricssheet toegevoegd, dat vind ik toch altijd wel een must.

Tags: music, review, vinyl